udowodnić, uzasadnić
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dowieść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dowodzić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego
teza — ż IV, CMs. tezie; lm D. tez 1. «twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny, założenie, które ktoś zamierza udowodnić; w logice: założenie, twierdzenie wymagające dowodu; konkluzja, której należy dowieść na podstawie przyjętych … Słownik języka polskiego
wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… … Słownik języka polskiego
Q.E.D. — Q.E.D. (аббревиатура от лат. quod erat demonstrandum «что доказывалось», «что и требовалось доказать», «ч.и т. д.») латинское выражение, обозначающее завершение доказательства теоремы. Содержание 1 Этимология 2 … Википедия
Ameryka — pot. iron. Odkryć Amerykę «dowieść czegoś oczywistego lub tego, co zostało już dowiedzione»: Zostałam zwolniona za zorganizowanie związku zawodowego w hipermarkecie (...) nigdy nie przypuszczałam, że odkrywam Amerykę organizując taki związek… … Słownik frazeologiczny
błąd — 1. Błąd w sztuce «zaniedbanie czegoś podczas wykonywania zawodu lub jakichś profesjonalnych zadań, zwykle z powodu nieprzewidzenia złych skutków»: (...) została inwalidką, utraciła zmysły, ale nie potrafiła dowieść powiązania tych faktów z… … Słownik frazeologiczny
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego
eksperymentalnie — przysłów. od eksperymentalny a) w zn. 1: Zorganizowano eksperymentalnie wczasy na statku. b) w zn. 2: Hipoteza sprawdzona eksperymentalnie. Dowieść czegoś eksperymentalnie … Słownik języka polskiego
fałszywość — ż V, DCMs. fałszywośćści, blm «niezgodność z prawdą; bycie fałszywym» Dowieść fałszywości zdania … Słownik języka polskiego
nienaukowo — przysłów. od nienaukowy Usiłować coś dowieść nienaukowo … Słownik języka polskiego
